 |
මිනිසාමයි ලොව දෙවියන් වන්නේ... මිනිසාමයි ලොව තිරිසන් වන්නේ... |
 |
පූජාසනයේ ඔබ හිදුවා.... ඔබට පුදන මෙි ලෝකයමයි හෙට ,ඔබට එරෙහි වී නැගිටින්නේ.... |
 |
යාලුවෙි සිතින් හඩන්නෙපා..මාලුවෝ තවත් හිදී ජලේ..ප්‍රේමයේ රගේ තාරකා වගේ..රෑ දිලී දිලී උදේ නිවෙ.. |
 |
විශ්වාසය නිදන් කෙරුව සිතක් බිදුනු පසු ... කල්පයක්ම සොයා ගියත් නැතේ කිසිම ඔසු |
 |
අනුන් නිසා ඇස උපදින කදුලයි කැලුමි නගා ඇස සරසන්නේ.... |
 |
වන සිවිපාවුන් වැනි මිනිසුන් මැද දෙවිදේවතාවන් වැනි මිනිසුන් ඇත |
 |
ප්‍රේමය නමි රාගයෙන් තොර සද එළිය සේ අචින්තයි පාරිශුද්ධයි සුරම්‍යයයි |
 |
ප්‍රේමයයි වෛරයයි අතරෙ..වෙනස කෙස් ගසකට සමයි.. බිදුනු දා පූජාව ප්‍රේමයෙ ඔහුගෙ ආගම වෛරයයි |
 |
සිනහවෙන් හෝ කතාවෙන් බෑ මනින්නට මිනිසා... සිතේ ඇති දේ කවුද? දන්නේ කියන්නට විමසා... |
 |
ප්‍රේම මායා දැලේ පැටලිලා නොයන් සිහිනයක් නොවෙි ජිවිතේ.... අරුන යාමෙි පිපි තුෂර පිනි බිදක් වගේ... ආදරේ බිදේවි මෙහොතකින් |
 |
රන් හිරු මඩලින් සිසිලස අයදිනවා....පුන් සද පහනින් උනුසුම අයදිනවා....ලෝකය බිහි වුදා සිට අරුමෙකි මිනිසා... ගිනි හිස ඉදුවර සොයමින් ලතවෙනවා... |
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.